Cenâb-ı Hak, insanı bu dünyada varlıkla da darlıkla da sınav etmektedir. Kulun başı dara düştüğünde Rabbine yönelip dilenmesi, buna mukâbil rahata kavuştuğunda ise kulluğunu unutması, Rabbine karşı büyük bir hıyanet ve nankörlüktür.
Hadîs-i şerîfte emredilir:
“…Güçlük zamanında duâsının kabûl olmasını isteyen, rahat zamanda da duâyı bol yapsın…” Tirmizî, Deavât, 9
Bir Müslümanın, meşakkat veya güçlüklerle karşılaştığında ümitsizce sızlanmaya ve; “Kulu olduğum Allah, niye bu güç zamanımda yanımda değil?” nevinden, ucu küfre sarkan başkaldırı ifadeleri kullanmaya aslâ hakkı yoktur. Çünkü bu sınav cihanında Allah kulunu muhtelif biçimlerde sınav eder; -hâşâ- kul Rabbini değil!..
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Müslümanın Gönül Dünyası, Erkam Yayınları
Akşam Ezanı