Lügatte “haktan dağılmak, zulmetmek, haddi aşmak” anlamına gelen bâğy sözcüğü, Kur’ân-ı Kerim’de, lügat anlamının dışında Allâh’a karşı gelme ve dinin çizdiği hudutları aşma mantığında ahlâkî bir terim olarak kullanılmıştır bk. En’âm, 6/164; Nahl, 16/90; Kasâs, 28/76; Şûra, 42/27; Hucurât, 49/9. Fıkıh ıstılahında bâğy, devlet başkanına silahla karşı koymak, isyân etmek, bu kökten adı fail olan bâğî sözcüğü de başkaldırı eden, isyankâr anlamına gelmektedir.
Kur’ân’da bâğîlerle Allâh’ın emîrine dönünceye kadar savaşılması buyrulmaktadır Hucurât, 49/9. İslâm alimleri, bağy kabahati sabit olan isyâncılarla savaşmak gerektiğini, isyân bastırıldıktan sonra, isyân sırasında işlenen kabahatten de ayrıca cezalandırılacağını ifade ederler.
Akşam Ezanı