Hayırlı işlerin önünde, nefs ve şeytan tarafından birçok bahane ve mâzeret üretilir. Meselâ tasadduk etmesi gereken kişi;
“–Dilenmek günah değil mi? Ben bu isteyene verince, onu dilenmeye teşvik etmiş olmayacak mıyım?” der.
Bu gibi sözler sûret-i haktan görünse de, cimriliğe bahane olur. Bu sebeple, rahmetli babamız Mûsâ Efendi, insanların merhamet duygularını istismar etme ihtimâli bulunan sâiller hakkında dahî;
“–Az da olsa vermek, fakat nefsin cimriliğine mağlûp düşmemek lâzım…” buyururdu.
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Müslümanın Gönül Dünyası, Erkam Yayınları