Arapların İslâm’dan evvelki inanç, davranış ve tavırlarını İslâmî devirdekinden ayırt etmek için kullanılan bir kavramdır. Vahşilik, görgüsüzlük ve gayr-ı medenîlik anlamına da gelen bu kavram; İslâm’a uymayan her türlü inanç, laf, fiil ve tutumu ifade eder. Günah olan laf ve fiiller, kaba ve çirkin tutumlar câhiliyye işidir.
Kur’ân’da 4 çeşit “câhiliyye” zikredilmiştir: Bunlar, câhiliyye zannı Âl-i İmrân, 3/154, aslı öğrenmeden ileri geri konuşmak ve Allah hakkında makûs zanda bulunmak; câhiliyye kararı Mâide, 5/50, Allah’ın kararına ters düşen kararlar; cahiliyye hamiyyeti / taassubu Fetih, 48/26, ilahî asıllara karşı çıkmak, öfke, hiddet ve dargınlık göstermek, böbür ve iftihar nedeniyle Allah ve Rasûlü’nün emir ve yasaklarına uymamak; câhiliyye teberrücü Ahzâb, 33/33, Allah ve peygamberin emirlerine uymayarak bayanların örtülmesi gerekli olan yerlerini örtmemeleridir.