Ebû Hüreyre radıyallahu anh’den dedikodu edildiğine göre, Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle emretti:
“Kıyamet gününde insanlar o kadar terlerler ki, onların teri yerin yetmiş arşın derinliğine erişir. Ter onların ağızlarına âdetâ gem vurur da tâ kulaklarına kadar çıkar.” Buhârî, Rikak 47; Müslim, Cennet 61
Kıyamet günündeki ter, kasvetin ve çekilen işkencenin bir göstergesidir. Zira dünyada işlenilen tam işlerin hesabı bir anda görülecek, bir ömrün muhâsebesi o anda yapılacak, kasvetler üstüste gelecek, pişmanlıklar ise o anda fayda sağlamayacaktır. Ayrıca güneşin ve cehennem ateşinin sıcaklığı da buna ilave edilince ter insanların ağızlarına ve kulaklarına kadar yükselecektir. İşte bu terler yeryüzü tarafından emilip çekilince, yerin altında yetmiş arşın mesafeye kadar erişecektir. Arşın, 68 cm uzunluğa denk olan bir miktar üniteyidir. Bu anlatılan kasvetler, dünyadaki hiçbir kasvetle kıyas edilemeyecek derecede şiddetlidir.
Kaynak: Riyazüs Salihin, Erkam Yayınları
Akşam Ezanı