Kâ‘b İbn-i Ücre -radıyallâhu anh- anlatıyor:
Rasûlullah Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- bir gün bize;
“–Minbere yanaşın!” buyurdu.
Biz de yaklaştık. Hutbeye çıkarken; biltihapçı basamakta; «Âmîn!», ikinci basamakta; «Âmîn!», üçüncü basamakta yeniden; «Âmîn!» dedi. Namazdan sonra sebebini soranlara cevâben;
“–Cibrîl -aleyhisselâm- bana göründü ve;
«Ramazân’a ulaşıp da günahları bağışlanmayan kimse rahmetten uzak olsun!» dedi.
Ben de; «Âmîn!» dedim.
İkinci basamağa çıktığımda;
«Sen’in ismin yanında zikredilip de Sana salevat getirmeyen kimse rahmetten uzak olsun!» dedi.
Ben de; «Âmîn!» dedim.
Üçüncü basamağı çıktığımda;
«Anne-babası veya ikisinden birisi yanında ihtiyarlayıp da onları râzı ederek cenneti kazanamayan kimse rahmetten uzak olsun!» dedi.
Ben de; «Âmîn!» dedim.” Hâkim, IV, 170/7256; Tirmizî, Deavât, 100/3545
Akşam Ezanı