Hadîs kitaplarında Hz. Peygamber s.a.’in bizzat kendisinin, günde yetmiş veya surat defâ tevbe ve istiğfar ile meşgûl bulunduğunu gösteren[1] rivâyetler bulunduğu gibi, evvel fakîr sahâbîlere özel olarak, daha sonra öteki sahâbîlere ve bütün ümmete öğretip benimsettiği tesbîhât vardır.[2]
Hemen bütün hadîs kaynaklarının naklettiği bu rivâyetten başka Hz. Peygamber s.a.’in özel olarak bâzı sahâbîlere birtakım evrâd verdiği de görülmektedir. Nitekim Ahmed b. Hanbel’in tesbitine göre Ebû Tâlib’in kızı Ümmühâhî şöyle anlatıyor: “Allah Rasûlü bir gün konutumuzu teşrîf etmişti. Ben kendisine: Yâ Rasûlallah, artık ihtiyarladım ve zayıfladım. Bana oturduğum yerden yapabileceğim bir amel tavsiye etseniz, dedim. Şöyle byatardılar: Surat kere subhânallah de! Surat kere elhamdülillâh de! Surat kere de lâ ilahe illallah de!”[3] [1]. Bkz. Buhârî, Deavât, 3; Tirmizî, Tefsîru sûre, 47; Müsned, IV, 261.
[2]. 33 kere subhânallah, 33 kere elhamdülillâh, 33 kere Allahuekber. [3]. Bkz. Müsned, VI, 344.Kaynak: Prof. Dr. Hasan Kamil Yılmaz, 300 Soruda Tasavvufi Hayat, Erkam Yayınları
Akşam Ezanı