Teğâbün sûresi Medine’de nâzil olmuştur. 18 âyettir. İsmini, 9. âyette geçen ve “aldanma, kandırma, kar-hasar” mânasına gelen اَلتَّغَابُنُ teğâbün kelimesinden alır. اَلْمُسَبِّحَاتُ Müsebbihât sûrelerinden beşincisidir. Mushaf tertîbine göre 64, iniş sırasına göre ise 107. sûredir.
Tegābün sûresinin Resûlullah’ın s.a.s. diğer peygamberlere üstünlüğüne vesile olan sûrelerden mufassal olduğu, Hz. Peygamber’in s.a.s. gece uyumadan evvel bununla birlikte diğer beş sûreyi müsebbihât okuduğu ve bunların içinde 1000 âyetten daha hayırlı bir âyetin bulunduğunu söylediği rivayet edilmektedir. Müsned, IV, 128; Ebû Dâvûd, “Edeb”, 97; Tirmizî, “Feżâʾilü’l-Ḳurʾân”, 21; İbrâhim Ali es-Seyyid Ali Îsâ, s. 324-325, 331
Bazı tefsir kitaplarında yer alan, “Tegābün sûresini okuyan kimse ansızın can vermekten kurtulur” meâlindeki hadisin Zemahşerî, VI, 137; Beyzâvî, IV, 286 mevzû olduğu kabul edilmiştir. Zemahşerî [neşredenin notu], I, 684-685; Trablusî, II, 723
Kaynak: kuranvemeali.com
Akşam Ezanı